Wysypki, pęcherze i owrzodzenia – to mogą być objawy bakteryjnej infekcji skóry

Coraz więcej jest również przypadków chorób przenoszonych drogą płciową, które dają objawy skórne np. kiła czy rzeżączka. Jakie objawy i schorzenia skóry mogą wskazywać na infekcje bakteryjną?

Bariera naskórka w prawidłowych warunkach jest szczelna i chroni organizm przed wnikaniem patogenów. Jednak w przypadkach, kiedy dojdzie do uszkodzenia ciągłości naskórka (skaleczenie, uraz), spadnie ogólna odporność organizmu lub dojdzie do zaburzenia funkcji ochronnej skóry (np. w wyniku stanów zapalnych) – może dojść do zajęcia skóry przez bakterie. Zdarza się również, że patogen wnika do organizmu drogą płciową lub jest przenoszony przez pasożyty np. borelioza.

4 częste bakteryjne infekcje, dające objawy skórne

1. Róża– zakażenie skóry paciorkowcem

Jest to stosunkowo często występująca choroba zakaźna. Róża powoduje ostry stan zapalny skóry oraz tkanki podskórnej. Bakteria, która wywołuje Różę to Streptococcus pyogenes – paciorkowicec grupy A. To ten sam drobnoustrój, który wywołuje zapalenie gardła i migdałków tzw. anginę ropną – dlatego do zakażenia najczęściej dochodzi poprzez błony śluzowe nosa oraz jamę ustną.

Róża może przebiegać z bardzo zróżnicowanymi objawami skórnymi od pojawienia się pęcherzy z jasną surowiczą treścią do występowania obszarów martwicy lub krwawych wylewów do tkanek. Zmiany mogą dotyczyć np. jedynie skóry dłoni lub stóp. Dodatkowo infekcji często towarzyszy wysoka gorączka czy powiększenie węzłów chłonnych. Organizm nie nabiera odporności na tą infekcję, więc lubi ona nawracać.  

2. Liszajec– infekcja gronkowcem

Liszajec to bakteryjna infekcja skóry, która najczęściej występuje i dzieci. Powodem wystąpienia liszajca jest zakażenie gronkowcem (szczep Staphylococcus aureus) lub paciorkowcem (Streptococcus pyogenes). Na skórze pojawiają się pęcherze wypełnione płynem surowiczym lub ropą – jest to wynik namnażania się bakterii.

Pęcherze są drobne, skupione i po kilku dniach pękają. W miejscu pękających pęcherzy powstają charakterystyczne strupy o żółtawym zabarwieniu. Liszaje najczęściej pojawiają się na twarzy w obrębie nosa oraz ust.

3. Kiła– skórne objawy choroby wenerycznej

Krętkami kiły, czyli bakteriami Treponema pallidum możemy zarazić się podczas stosunku płciowego, również analnego i oralnego. Zdarza się, że kiła jest wynikiem przetoczenia krwi zawierającej bakterie. Matka nosicielka bez odpowiedniego leczenia może urodzić również dziecko z kiłą wrodzoną, która powoduje ciężkie wady rozwojowe u dziecka.

Trzeba jednak pamiętać, że objawy kiły zmieniają się w zależności od czasu trwania infekcji i dotyczą wielu innych narządów. Nawet 90% pacjentów ma w pierwszych miesiącach kiły objawy śluzówkowo-skórne. Pierwsza zmiana skórna, która powinna nas zaniepokoić to owrzodzenie. Występuje ono w miejscu przeniknięcia bakterii do organizmu – a więc w obrębie skóry narządów płciowych lub śluzówki ust. Do skórnych objawów zakażenia zalicza się m.in. wysypkę kiłową, grudki i nasieki, plamki na skórze lub łysinie kiłowe.

Pierwsze objawy infekcji syfilisem mogą być widoczne po około 2 tygodniach od zakażenia. Ogólny wzrost zachorowań na kiłę powoduje, że coraz więcej pacjentów trafia do gabinetów dermatologicznych ze zmianami skórnymi. 

4. Zapalenie mieszków włosowych i figówka

Bakteryjny stan zapalny w obrębie mieszka włosowego jest bardzo uciążliwym schorzeniem.

Wokół włosów tworzą się pęcherzyki, które są wypełnione ropną treścią. Często włos przebija centralnie pęcherzyk. Zapalenie mieszków włosowych może powstawać na całym ciele. Często jest związana z nadkażeniem bakteryjnym po zabiegach depilacji lub goleniu włosów. Wykwity wokół mieszków tworzą się stosunkowo szybko. Do leczenia stosuje się miejscowo antybiotyk. Figówka - to przewlekła postać zapalenie mieszków włosowych twarzy.

Rozpoznanie i leczenie bakteryjnych chorób skóry

Choroby skóry rozpoznaje najczęściej dermatolog. Do ustalenie przyczyny choroby wykorzystuje się wywiad z pacjentem oraz występujące na skórze objawy. W wielu przypadkach konieczne jest wykonanie dodatkowych badań diagnostycznych. Gównie wykorzystuje się badanie bakteriologiczne z wymazu ze zmian skórnych lub badanie zeskrobin. W laboratorium wykonuje się posiew dostarczonego materiału a następnie identyfikację bakterii. W przypadku, kiedy zachodzi podejrzenie infekcji ogólnoustrojowych można wykonać badania krwi, np. test na obecność przeciwciał kiły

Choroby skóry, jak również wszystkie inne infekcje bakteryjne leczymy antybiotykiem.

Dobranie celowanego antybiotyku (przyjmowanego doustnie lub aplikowanego bezpośrednio na zmiany skórne) pozwala najczęściej na całkowite wyleczenie. Antybiotykoterapia zapobiega również nawrotom choroby i uniemożliwia rozwój powikłań.